Waar verbeelding begint, krijgt hoop een toekomst

De kracht van verbeelding als motor voor wetenschap enhoop

Verbeelding is een fundamenteel menselijk vermogen. Het stelt ons in staat om vooruit te denken, om ons een toekomst voor testellen die anders is dan het heden.
Soms is die verbeelding een droom, soms een vermoeden, maar altijd vormt ze het begin van een zoektocht.

Wanneer we ons iets voorstellen wat nog niet tastbaar is, ontstaat nieuwsgierigheid. Klopt wat ik denk met wat er is? Kan wat ik me voorstel, iets veranderen aan de werkelijkheid?
Die vragen vormen de kern van wetenschappelijk onderzoek. Het zijn de eerste stappen op een pad dat leidt naar nieuwe inzichten en soms naar onverwachte antwoorden.

In de hedendaagse geneeskunde worden we vaak gestuurd door het ‘Evidence Based Medicine’. Maar wat als er nog geen evidentie is, alleen een mogelijke correlatie tussen een aandoening en een mogelijke therapie? Wat als het verhaal van de patiënt, de observatie in de praktijk, ons iets toont dat de literatuur nog niet beschrijft voor die specifieke aandoening?
Op zulke momenten komt het erop aan: kiezen we dan voor afwachten, of durven we vooruitgaan, in samenspraak met de patiënt en kiezen we voor de kans op verbetering?

Hoe dan ook, wetenschap heeft geen eindpunt, het blijft een voortdurend proces van vraag en antwoord gedreven door verbeelding.
Dit spel van vragen, zoeken en beantwoorden is de basis van vooruitgang.
En omdat hoop vaak daar ontstaat waar iemand zich afvraagt: “wat als…?”, hoop ik, voor alle mensen die lijden aan een chronische aandoening, dat er nog lang voldoende artsen en wetenschappers zich deze vraag blijven stellen.

Want hoop is vertrouwen dat een onzekere situatie positief zal uitdraaien …

‍